Choroba Alzheimera widoczna na stopach. Te objawy mogą mogą wiązać się z demencją. Zobacz, kiedy zasięgnąć konsultacji lekarskiej

Choroba Alzheimera, nazywana też po prostu alzheimerem, jest najczęstszą formą demencji – otępienia spowodowanego zmianami w układzie nerwowym. Ten rodzaj schorzenia neurodegeneracyjnego stanowi nawet 8 na 10 przypadków demencji i jest związany z odkładaniem się w mózgu złogów białkowych.

Efektem postępującej choroby są znaczne zmiany fizjologiczne w organizmie i pogłębianie się tzw. kruchości w różnych częściach ciała. Zespołem kruchości, wątłości, słabości czy też wyczerpania rezerw nazywa się przy tym stan kliniczny, który zagraża nagłym i katastrofalnym w skutkach spadkiem stanu zdrowia u osób w złej kondycji fizycznej, m.in. pacjentów geriatrycznych czy onkologicznych. Uważa się, że zmiany związane z rozwojem fizycznej kruchości w chorobie Alzheimera mają szczególnie szkodliwy wpływ na stan stóp.

Powstawanie na stopach utrzymujących się zmian może być więc objawem choroby Alzheimera, a także przyczynkiem do jej rozpoznania. W przypadku pojawienia się dolegliwości warto zwrócić na nie uwagę, a przy braku wyraźnej przyczyny skonsultować się z lekarzem. Im wcześniej wykryta choroba, tym lepsze są efekty hamowania jej rozwoju.

U osób z chorobą Alzheimera mogą częściej niż u innych powstawać uszkodzenia skóry stóp, takie jak pęcherze, odciski i modzele, czy też pęknięcia. Do powszechnych problemów należą też wrastające paznokcie palucha, infekcje takie jak grzybica i haluksy.

Istotnym objawem alzheimera dotyczącym stóp są zmiany neuropatyczne, czyli dotyczące nerwów obwodowych. Gdy dotyczą nerwów czuciowych, objawem może być mrowienie, drętwienie, piekący ból lub zaburzenia czucia. Skutkiem uszkodzenia nerwów ruchowych jest osłabienie, a następnie zanik mięśni, natomiast w przypadku włókien autonomicznych zmniejsza się tolerancja zimna i powstają zmiany troficzne. Są widoczne jako zmniejszenie się grubości skóry, powstawanie przebarwień, uszkodzeń takich jak zmiany rozpadowe i owrzodzeń, które trudno się goją.

W miarę, gdy się starzejemy, w naszych ciałach ubywa tkanki łącznej oraz ochronnych tłuszczowych „poduszeczek” znajdujących się pod skórą, co widać nie tylko na twarzy, ale też na stopach. W efekcie stopy stają się bardziej płaskie i szerokie, a kości i ścięgna bardziej narażone na urazy podczas chodzenia.

Osoba z Alzheimerem często nie jest w stanie powiedzieć, że odczuwa dyskomfort podczas chodzenia, dlatego trzeba ją obserwować. Problemy ze stopami mogą przyczyniać się do stawiania drobniejszych kroków i zwiększać ryzyko upadków.

Jeżeli dana osoba ma trudności z poruszaniem się, robi to niechętnie lub wolniej niż zwykle, wydaje się niestabilna, a zwłaszcza szura nogami, powodem mogą być właśnie zmiany skórne związane z demencją.

W takiej sytuacji absolutnie niezbędne jest noszenie odpowiedniego obuwia, szczególnie w przypadku pacjentów z cukrzycą. Pozwala to zmniejszyć ryzyko powstania tzw. stopy cukrzycowej, gdy nawet drobne uszkodzenie może prowadzić do dotkliwego zakażenia.

Niestety, pacjenci z alzheimerem często noszą nieodpowiednie buty, przez co cierpią. W jednym z niedużych badań takich osób w wieku 65-95 lat problemy ze stopami miało 89 proc. uczestników. Obuwie dobrane właściwie do stopy pod względem długości i szerokości nosiło tylko ok. 30 proc. osób, a u prawie 70 proc. ich rozmiary były nieprawidłowe.

W przypadku stóp skłonnych do zmian chorobowych konieczne jest też dbanie o codzienną higienę stóp, noszenie bawełnianych skarpet, regularne obcinanie paznokci i monitorowanie wszystkich uszkodzeń. W razie przewlekłych lub nawracających problemów warto skonsultować się z lekarzem by sprawdzić, czy podłożem ich rozwoju nie jest alzheimer.